webdesigner

eric-fat-newEen persoonlijke visie, Grafisch ontwerper, Shirley Brosens, webdesign

Webdesign, iedereen webdesigner. Of toch niet?

Webdesigner.

Een mooi vak, maar ook een term die men zich te snel toe-eigent.

Je werkt dagelijks met plezier, je hebt kennis en ervaring. Je neemt je werk ‘au sérieux’. Een complimentje, daar geniet je van. Ik ben een webdesigner.  Stress? Uiteraard, die is er ook. Ondernemen zeker?!

Je hebt geïnvesteerd in tijd, opleidingen, studies. Jarenlange ervaring en gewerkt voor veel kleine en grote bedrijven.

Je bedrijf bestaat meer dan 2 decennia…

Je hebt gekozen om niet ‘groot in omvang’ te worden, gewoon omdat je kwaliteit wil blijven leveren en tevreden bent met het leven dat je hebt.

Je hebt mensen ‘from scratch’ opgeleid en vandaag zijn ze er nog met hetzelfde enthousiasme. Ze weerstaan de lokroep van de concurrent en headhunter. Gewoon omdat ze zich 100% goed voelen in de bedrijfsfilosofie. Schitterend toch?

En dan, eervolle vermeldingen, je wint eens een prijsje met je design. Kortom, alles loopt als een trein. Mooie projecten met leuke feedback, de klanten tevreden.

Fier dat je jezelf een echte webdesigner mag noemen. En hier wringt ‘mijn’ schoentje.

Laat het me zo zeggen. Ik draag alle designers een warm hart toe, ik leer nog dagelijks van collega’s. Van bedrijven en mensen die, net zoals ik, van de term webdesigner een ‘erezaak’ maken en enkel een professional niveau nastreven.

Van collega’s in binnen en – buitenland die me verrijken met kennis, die inspireren en je naar een hoger niveau tillen. Dat is een drijfveer om beter te doen, om het onderste uit de kan te halen. Ieder op zijn niveau.

Waar wringt dat schoentje dan?

De wildgroei van personen en ondernemingen die zich geroepen voelen, om welke reden dan ook, zich als webdesign bedrijf te profileren.

Velen doen onze ‘stiel’  oneer aan.

Oneer door gebrekkige kennis, oneer door opportunisme. Oneer door gebrek aan kennis.

Dat ergert me, gewoon omdat het de term – webdesigner – zo enorm uitholt.

Mag ik een vergelijk mag maken, beetje kort door de bocht, maar toch?!

De band van mijn wagen vervangen kan ik perfect, het oliepeil nakijken is geen uitdaging voor me. En de leeggelopen batterij aansluiten op een andere kan ik ook. Maar dat maakt mij nog geen autotechnieker.

Of deze misschien, een Cabernet Sauvignon onderscheiden van een Merlot zal me wel lukken. Een Cava onderscheiden van Champagne, daar steek ik mijn hand voor in het vuur. Dat maakt me nog geen wijnkenner. Laat staan een vinoloog of oenoloog.

Een schilderij op doek zetten, maakt mij geen kunstenaar.

Got the point….?

Verantwoordelijk opnemen, een must!

In een sterk evoluerende branche zoals webontwikkeling is het belangrijk om ook je verantwoordelijkheid te nemen. Een voorbeeld.

Enkele jaren geleden, we waren in volle groei met maken van websites, stellen we vast dat de hosting (de servers/computers waarop een website zijn plaatsje op het internet mee heeft) absoluut niet voldeden aan de eisen van een moderne website. Dit was een probleem. Trage websites, onaangename surfervaringen, kortom, niet goed!

Maar één oplossing. Alles ‘verhuizen’ naar andere en moderne servers (migratie in het jargon). Sneller gezegd dan gedaan. We hebben besloten alle klanten gratis up te graden naar een degelijke omgeving met eigen servers.

We huren dus onze eigen servers, en snelle. Performante en superveilig. Kostprijs: een bedrag met 5 cijfers. Dit noem ik verantwoordelijkheid nemen. Ten goed van onze klanten. Was het een must? Voor ons wel, maar voor een groot deel van de klanten niet. Toch hebben we dit gedaan.

Een ander voorbeeld?

De GDPR wetgeving, we voelden aan dat dit wel eens een probleem zou kunnen worden voor veel klanten.

Uitschrijven van de Privacy regels voor elk specifiek bedrijf. Wat hebben we gedaan? Een oplossing aangeboden die 100% voldoet aan de Europese regels. Aan een minimum kostprijs. De klant heeft 100 -den euro’s advocatenkosten kunnen besparen.

Wat heeft me geïnspireerd die blogbericht over de webdesigner te schrijven?

Laatst kwam ik een website tegen, toevallig, van een bedrijf dat webdesign als één van hun activiteiten naar buiten brengt. Nu weet ik met 110% zekerheid dat ontwerpen van webstekken nooit hun echte activiteit geweest is. Tot daar aan toe.

M’n professionele nieuwsgierigheid brengt me zover dat ik ‘eens’ de ‘website’ ga bekijken (en uitpluizen). Tot mijn grote verbazing merk ik dat ze een portfolio laten zien die er eigenlijk geen is. Beeldjes gratis of goedkoop downloaden en online zetten op een webstek. Geen referenties, laat staan linken naar hun realisaties.

Een pleiade van aangeboden diensten waar ikzelf jaloers op ben. Beloftes die niet één ernstig webbedrijf zal maken. Kortom, teveel om op te noemen. Dat maakt me triest en opstandig tegelijk. Het misbruik van die term webdesign.

Nee, het gaat me niet om concurrentie. Helemaal niet. Met de hand op het hart. Het gaat me om het bezoedelen van de term webdesigner…..dit verdienen de echte professionals niet.

Eén raad, vraag steeds naar referenties!

Bottom line? Wat stoort de professionals dan?

Heel eenvoudig. De bezoedeling van de sector. Een sector met veel gedreven en inventieve mensen.

Groeten,

Shirley Brosens – Bestuurder Fatmama BVBA

Beetje humor? Klik hier, de slechtste webdesigns 2020 – oordeel zelf.

En wat zegt Wikipedia over webdesign?

Webdesign Wikipedia

Aarzel niet om dit bericht te delen!